سری دوم

مرا آن دیده ی تر می شناسد

مرا از خویش بهتر می شناسد

به جرم عاشقی ها سر شناسم

مرا از پشت خنجر می شناسد . . .

.

.

.

امروز برای من شرابی ای عشق / هرچند که از پایه خرابی ای عشق

یک لحظه اگر حال خوشی می بخشی / یک عمر برای دل عذابی ای عشق . . .

.

.

.

هیچ رقیبی ندارم

جزء آیینه

که هر روز تو را نگاه میکند

او را هم شکست خواهم داد . . .

یک لحظه سکوت کرد و حرفش را خورد /  بغضی نفس و گلوی او را آزرد

می خواست که عشق را نمایان نکند / اشک آمد و باز آبرویش را برد . . .

.

.

.

ندیدی چشم غمگین و تر من / تو رفتی و نشد این باور من

به پایت می نشینم تا بیفتد / دوباره سایه ی تو بر سرمن . . .

.

.

.

نگاهم کن که چشمانت قشنگ است

صدایم کن که دل در سینه تنگ است

مرا با خود ببر آنسوی غربت

که اینجا شیشه هم از جنس سنگ است . . .

.

.

.

نمی دانست معنای خطر را

به باد آشنایی داد سر را

ندیدی ، بوسه باران کرد با شوق

درخت عشق لب های تبر را . . .

.

.

.

تمام آسمان، تعبیر چشمت / حواس پرت من، درگیر چشمت

دلم عاشق شدن اصلا بلدنیست / اگر عاشق شدم، تقصیر چشمت . . .

.

.

.

پس از تو خط قرمز می گذارم/ پس از هر بی تو هرگز می گذارم

مبادا واژه ها دستت بگیرند! / (تو) را در یک پرانتز می گذارم . . . !

.

.

.

دگر درد دلم درمان ندارد /مسیر عاشقی پایان ندارد

مرا در چشم خود آواره کردی / نگاهت دور برگردان ندارد . . . !

.

.

.

میان چشمهایت جای من نیست / میان نامه ها امضای من نیست

بیا از دور دستی کن اشاره / مگو قلبت به زیر پای من نیست . . .

.

.

.

پاییز شدم تا تو بهارم بشوی / پرونده ی سبز روزگارم بشوی

ای عشق چرا مثل دلم زرد شدی؟ / من صبر نکردم که دچارم بشوی . . .

.

.

.

دل من یارو غمخواری ندارد / پریشان است بازاری ندارد

هزاران قلب را تسخیر کردند / کسی با قلب ما کاری ندارد . . .

.

.

.

در راه تو بی اراده رفتن خوب است / در چشم تو بی افاده رفتن خوب است

جایی که همه فکر سواری هستند / دنبال دلم پیاده رفتن خوب است . . .

.

.

.

عمریست غم و درد نشانم داده / در آتش سینه اش امانم داده

رنجور ترین درخت باغش هستم / هر بار مرا دیده تکانم داده

.

.

.

تو مپندار که من غیر تو دلبر گیرم / ترک روی تو کنم دلبر دیگر گیرم

بعد صد سال اگر برسر قبرم گذری / کفنم چاک دهم زندگی از سر گیرم . . .

.

.

.

بی وفا باشی جفایت می کنند/ بی وفایی کن وفایت می کنند

مهربانی گرچه آیینی خوش است / مهربان باشی رهایت می کنند . . .

.

.

.

من در غم تو .تودر وفای دگری / دلتنگ تو من تو دلگشای دگری

در مذهب عاشقان روالی باشد / من دست تو بوسم و تو پای دگری .